Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, είναι χαρμόσυνος εορτή και παγκόσμιος πανήγυρις. Πανηγυρίζουν όλοι οι άνθρωποι και συμμετέχουν όλοι στην χαρά και στη δόξα της Θεοτόκου. Σε έναν λόγο του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού για την Κοίμηση της Παναγίας και την Μετάστασή της στους ουρανούς, λέγοντας πως «Σήμερον η επίγειος τράπεζα, η τον ουράνιον της ζωής άρτον, τον της θεότητος άνθρακα απειρογάμως βαστάσασα από γης ήρθη προς ουρανούς..».
Δηλαδή, σήμερα η επίγεια τράπεζα, αυτή που χωρίς γάμο κράτησε μέσα της τον ουράνιο άρτο της ζωής, το αναμμένο κάρβουνο της θεότητος, υψώθηκε από τη γη προς τους ουρανούς.
Είναι τράπεζα η Παναγία, όπως ακούμε και στους Χαιρετισμούς «Χαίρε τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών». Και πράγματι, μέσα στην άχραντη γαστέρα της ενώθηκε αχωρίστως, ανερμηνεύτως και αδιαιρέτως η θεία και η ανθρώπινη φύση. Έγινε Αγία Τράπεζα η Θεοτόκος Μαρία και συνεχίζει από τότε να τρέφει τα παιδιά της με τον άρτο της ζωής. Γι’ αυτό και κάθε Θεία Λειτουργία που τελείται προσφέρεται για την Παναγία, όπως ψάλλουμε άλλωστε«Εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου Υπερευλογημένης Ενδόξου Δεσποίνις ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας», όπως επίσης της ψάλλουμε και το Μεγαλυνάριο και ιδιαιτέρως το «Άξιον εστίν ως αληθώς..», για να εκδηλώσουμε με αυτόν τον τρόπο την ευγνωμοσύνη μας και την ευχαριστία μας στη μυστική αυτή Αγία Τράπεζα, που μας προσφέρει τον Άρτο της Ζωής. Η Παναγία δίνει και σήμερα την αθάνατο τροφή και τις πλούσιες δωρεές της στα παιδιά της και θα συνεχίζει μέχρι συντελείας του αιώνος να τρέφει την κληρονομία της. Κι όταν όλες οι τράπεζες του κόσμου θα κλείσουν, στις οποίες εμείς οι άνθρωποι στηρίξαμε τις δυνάμεις μας και την ύπαρξή μας, αφού μας έμαθαν να μετράμε τον άλλον με το χρήμα, η μοναδική τράπεζα που δεν θα κλείσει θα είναι η Παναγία και θα είναι η μόνη που θα μας τρέφει.
Θεωρώ και είναι χρέος μας να πλησιάσουμε αυτή τη μυστική Αγία Τράπεζα, που είναι η Παναγία, κι ας γευθούμε τον Ουράνιο Άρτο, ο οποίος ταυτοποιήθηκε μέσα στα πανάχραντα σπλάχνα της Παναγίας.
Ας επιστρέψουμε σ’ Αυτήν για να δούμε όλοι μας καλύτερες ημέρες και ας ζητήσουμε την ευλογία Της, τη σωτηρία της Πατρίδος και του Γένους μας.
Γράφει ο Αλέξανδρος Μπαξεβάνης
Είχα εδώ και καιρό την επιθυμία να απευθύνω δυο λόγια για την σημασία του γαμου, φαίνεται ότι οι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, ολοκληρώνονται μέσα σ’αυτόν και συγχρόνως από την σχέση με τον έτερο σ’όλα τα επίπεδα-συναισθηματικό, λογικό, σωματικό αντλούν και οι δύο μετέχοντες δύναμη, πληρότητα και ολοκλήρωση. Είναι τόσο πλούσια η ακολουθία του γάμου σε ευχές και σε αναφορές, που είναι μάλλον περιττό ή και πολύ φτωχό να πει κανείς ο,τιδήποτε επιπλέον. Η Εκκλησία αιτείται της χάρης του Χριστού για τους νεονύμφους, για τους οποίους ζητάει ευλογία ίδια μ’ αυτήν που ο Χριστός έδωσε στον Αβραάμ και τη Σάρα, στον Ισαάκ και τη Ρεβέκκα, στον Ιωσήφ και την Ασινέθ, στον Μωυσή και τη Σεπφόρα, στον Ιωακείμ και την Άννα, στον Ζαχαρία και την Ελισσάβετ.
Η Εκκλησία ζητάει να διαφυλάξει ο Θεός τους νεονύμφους, όπως διαφύλαξε τον Νώε στην Κιβωτό, τον Ιωνά στην κοιλία του κήτους, του άγιους τρεις παίδες στην κάμινο του πυρός, ζητώντας επίσης να τους δοθεί η χαρά που είχε η Αγία Ελένη όταν βρήκε τον Τίμιο Σταυρό.
Αναλογιζόμενος την ακολουθία του γάμου, σκέφθηκα ότι με τον γάμο μπαίνει κανείς στη χορεία όλων αυτών των αγίων μορφών και συμμετέχει στις δωρεές του Θεού, που έδωσε σ’ όλους αυτούς, έχοντας τη δυνατότητα και ο ίδιος να απολαύσει κατά τον ίδιο τρόπο τη δρόσο του ουρανού άνωθεν και την πoιότητα της γης και τόσα άλλα αγαθά του παρόντος αιώνος που, κατά την αψευδή του Θεού ρήση, μπορούν να απολαύσουν εν ομονοία και ειρήνη οι σύζυγοι, μετά ταύτα δε να απολαύσουν και τη λάμψη των φωστήρων του ουρανού και τα επηγγελμένα αγαθά της Βασιλείας του Χριστού, στην οποία είμαστε όλοι καλεσμένοι. Δυστυχώς αρνούμαστε να αποδεχτούμε τον σταυρό μέσα στον γάμο. Στον χριστιανικό γάμο πορεύονται τρεις, και η κοινή νομοτέλεια των δύο προς τον τρίτο, που είναι ο Θεός, βαστάει τους δύο σε μια ενεργητική ενότητα μεταξύ τους και με τον Θεό. Η παρουσία του σταυρού μέσα στον γάμο είναι η αληθινή χαρά του γάμου. Είναι η χαρούμενη βεβαιότητα ότι τον γαμήλιο όρκο δεν τον παίρνει κανείς άχρι χωρισμού θανάτου, αλλά ωσότου ο θάνατος μας ενώσει ολότελα. Γερνώντας ολοένα σε αυτόν τον κόσμο, ξανανιώνουμε ολοένα στην ανέσπερη ζωή της βασιλείας του Θεού. Αυτό εκφράζουν τα στέφανα, ότι εδώ είναι η αρχή ενός μικρού βασιλείου, που μπορεί να γίνει κάτι σαν το αληθινό βασίλειο. Η ευκαιρία θα χαθεί ακόμα ίσως και σε μια νύχτα. Αλλά και τότε πάντα παραμένει μια ανοιχτή δυνατότητα. Αφού χαθεί και ξαναχαθεί η ευκαιρία, όταν δυο άνθρωποι εξακολουθούν να μένουν κοντά ο ένας στον άλλο, είναι αληθινά ο ένας για τον άλλον βασιλιάς και βασίλισσα, όταν επισκιάζονται από τη χάρη του μυστηρίου του γάμου. Σας ευχόμαι ο γάμος σας να θεμελιωθεί στερεώς εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν, όπως μας λένε οι ευχές της γαμήλιας ακολουθίας.
Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, είναι χαρμόσυνος εορτή και παγκόσμιος πανήγυρις. Πανηγυρίζουν όλοι οι άνθρωποι και συμμετέχουν όλοι στην χαρά και στη δόξα της Θεοτόκου. Σε έναν λόγο του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού για την Κοίμηση της Παναγίας και την Μετάστασή της στους ουρανούς, λέγοντας πως «Σήμερον η επίγειος τράπεζα, η τον ουράνιον της ζωής άρτον, τον της θεότητος άνθρακα απειρογάμως βαστάσασα από γης ήρθη προς ουρανούς..».
